İngilizcede Dinleme Becerisi Gelişimi

İngilizcede Akıcı ve Doğal Konuşma

İngilizcede Selamlaşma

 

İngilizce, dünyanın en yaygın konuşulan dillerinden biri olmasına rağmen, farklı bölgelerde farklı şekillerde telaffuz edilir. En belirgin farklardan biri, British English (İngiliz İngilizcesi) ile American English (Amerikan İngilizcesi) arasındaki telaffuz farklarıdır. Bu iki büyük varyasyon, seslerin, vurguların ve kelime yapılarının farklı şekilde telaffuz edilmesiyle ayrılır. Bu yazıda, İngiliz ve Amerikan aksanları arasındaki temel telaffuz farklarını örneklerle inceleyeceğiz.

1. “R” Harfinin Telaffuzu

British English: İngiliz İngilizcesinde “r” harfi genellikle yalnızca kelimenin başında veya bir sesli harfin önünde geliyorsa telaffuz edilir. Kelimenin sonunda veya sessiz harften sonra gelen “r” sesi genellikle telaffuz edilmez (non-rhotic).

Örnekler:

  • Car: British English’de /kɑː/ (sondaki “r” sesi duyulmaz).
  • Father: /ˈfɑːðə/ (“r” sessizdir).

American English: Amerikan İngilizcesinde “r” sesi her zaman telaffuz edilir (rhotic). Bu, kelimenin sonu ya da ortasında olsa bile, “r” belirgin bir şekilde söylenir.

Örnekler:

  • Car: American English’de /kɑr/ (sondaki “r” sesi telaffuz edilir).
  • Father: /ˈfɑːðər/ (“r” sesi telaffuz edilir).

2. Sesli Harflerin Farklı Telaffuzu

Bazı sesli harfler, İngiliz ve Amerikan aksanlarında farklı şekillerde telaffuz edilir.

a. “A” Harfi

British English: İngiliz İngilizcesinde, “a” harfi bazı kelimelerde daha uzun ve açık bir sesle telaffuz edilir.

Örnek:

  • Dance: /dɑːns/ (daha uzun ve açık “a” sesi ile)

American English: Amerikan İngilizcesinde “a” harfi daha kısa ve kapalı bir şekilde söylenir.

Örnek:

  • Dance: /dæns/ (daha kısa ve kapalı “a” sesi ile)

b. “O” Harfi

British English: “O” harfi bazı kelimelerde daha yuvarlak bir şekilde, yani “aw” gibi telaffuz edilir.

Örnek:

  • Hot: /hɒt/

American English: Amerikan İngilizcesinde “o” harfi daha açık bir sesle, “ah” sesiyle telaffuz edilir.

Örnek:

  • Hot: /hɑːt/

3. Kelime Vurgusu

Bazı kelimelerde, İngiliz ve Amerikan aksanlarında vurgu yerleri değişiklik gösterebilir.

Örnekler:

  • Adult:
    • British English: /ˈædʌlt/ (ilk heceye vurgu yapılır).
    • American English: /əˈdʌlt/ (ikinci heceye vurgu yapılır).
  • Address:
    • British English: /ˈædres/ (ilk heceye vurgu yapılır).
    • American English: /əˈdres/ (ikinci heceye vurgu yapılır).

4. T Harfinin Telaffuzu

British English: İngiliz İngilizcesinde “t” harfi genellikle net bir şekilde telaffuz edilir.

Örnek:

  • Water: /ˈwɔːtə/ (“t” belirgin bir şekilde duyulur).

American English: Amerikan İngilizcesinde “t” harfi, iki sesli harf arasında olduğunda genellikle “d” gibi telaffuz edilir. Buna “flap T” denir.

Örnek:

  • Water: /ˈwɑːdər/ (“t” harfi “d” gibi söylenir).

5. “U” Harfinin Telaffuzu

British English: İngiliz İngilizcesinde “u” harfi, bazen “y” sesiyle birleşik olarak telaffuz edilir. Bu, kelimelerde hafif bir “yu” sesi verir.

Örnek:

  • Tune: /tjuːn/

American English: Amerikan İngilizcesinde bu “yu” sesi genellikle atlanır, “u” sesi daha düz bir şekilde telaffuz edilir.

Örnek:

  • Tune: /tuːn/

6. İngilizce Aksanlar Arasındaki Deyimsel Farklılıklar

Telaffuzun yanı sıra, İngiliz ve Amerikan İngilizcesinde bazı deyimsel ve kelime farkları da telaffuz değişikliklerine yol açar. Örneğin, İngiliz İngilizcesinde yaygın olan bazı kelimeler, Amerikan İngilizcesinde farklı söylenir veya hiç kullanılmaz.

Örnekler:

  • British English:
    • Biscuit: /ˈbɪskɪt/ (bisküvi)
    • Flat: /flæt/ (apartman dairesi)
  • American English:
    • Cookie: /ˈkʊki/ (kurabiye)
    • Apartment: /əˈpɑːrtmənt/ (apartman dairesi)